Barışçıl Bir Sınıf için Eşdeğerlilik - Gülesra

         Çocukla Barış olarak geçtiğimiz yıl her ay Marshall Rosenberg’in Şiddetsiz İletişim yönteminde yer verdiği evrensel ihtiyaçların güzelliğinde buluşmak adına BBOM Öğretmen Köyümüze davette bulunmuştuk. Öğrenme ortamları için olmazsa olmaz dediğimiz temel 7 ihtiyaç üzerine, online bir araya gelerek  konuşmuş ve içimizde yaşadığı enerjisiyle bağlantı kurmuştuk. (Baknz: İHTİYAÇ KUMBARASI )  

        Çok keyif aldığımız, köyle bağlantımızın güçlendiği ve ihtiyaçlarımızla derinleştiğimiz bu buluşmaları bu yıl da biraz dönüştürerek devam etmeye Çocukla Barış yaz buluşmamızda niyet etmiştik. Bu defa, belirlediğimiz 3 ihtiyaç ile geçtiğimiz ay yola koyulduk. Her ihtiyaç için birimizin moderasyon yaptığı bu buluşmaları Eşdeğerlilik ile başlayıp Güven-Güvenlik ve  Empati ile de tamamlamış olduk. İhtiyaç Kumbaramız  köyümüzden gelen deneyimlerle de tıngırdarken bize de bu buluşmalara vesile olan 3 temel ihtiyaç üzerine paylaşımlar yapmak düştü. 

Eşdeğerlilik ihtiyacının kendi içinde yaşadığı hali,çocuklarla olan bağlantısında nasıl yaşadığını ve bu ihtiyacı hayata geçirmek için sınıf içinde hayata geçirdiği stratejileri paylaşan sevgili İhtiyaç Kumbarası gönüllülerine şükranlar…

Eşdeğerlilik

Bedenimin kendini rahat hissettiği bir pozisyonda (ayak tabanlarımın toprağı hissettiği, bacaklarım ve kollarımın rahatlıkla kendini bıraktığı ) gözlerimi kapatarak derin bir nefes alıyorum öncelikle. Nefesimi verirken bedenimin rahatlığına kulak kesiliyorum. Biraz bu halime odaklandıktan sonra kendime şu soruyu yöneltiyorum: “Eşdeğerlilik ihtiyacı benim içimde nasıl yaşıyor?”

Bu soruyu sorarken hep CNVC Eğitmeni Deniz Spatar’ın sözleri yankılanıyor kulağımda : “Yalnızca insan olduğumuz için eşdeğerde olduğumuz gerçeğini kabul etmek ve yaşamak… Her anlamda eşit olmasak da, eşdeğerde olduğumuzu derinden bilme hali.”

 Bu sözler aslında tam da içimde yaşayan haline tercüman oluyor. Dönüp çocuklarla olan ilişkime baktığımda onlarla aramda olan yaşa, deneyime, yetişkin olma hali gibi eşit olmayan  durumların  kabulü içinde eşdeğerli olmaya dair koyduğum niyete gidiyor aklım. Karşılıklı birbirimizi duymamıza, öğrenme ortamını birlikte şekillendirmemize, tüm sınıfı ilgilendiren konularda birlikte karar almamıza, her çocuğun tek ve biricik oluşuna, imtiyazların verdiği konforu güç olarak kullanmayışımıza açılıyor kapı.

Bunu hayata geçirebilmek için de kendilerini rahatlıkla ifade edebileceği alanlar ile  mekanizmaları çoğaltmak, yetişkin olmanın getirdiği bazı imtiyazlı halleri şeffaflıkla paylaşmak, çocukları birey olarak kabul etmek, eşdeğerliliğe katkı koyacak şekilde sınıfı fiziksel olarak düzenlemek, hepimizin farklı olduğunu bilerek eşdeğerli olmanın kıymetliliğine vurgu yapan masallar okumak-canlandırmak ve  bunun üzerine konuşmak hayata geçirmeye çalıştığım temel stratejiler oluyor.  

KUMBARADA BİRİKENLER

Sınıfta Eşdeğerlilik İhtiyacı için Hayata Geçirdiğim Stratejiler :

·         Çember

• Soru sormak -Bağlantı kurup netleşmek
• Fiziksel olarak benzer olmak - Oturuyorsa oturmak vb
• Aynı düzlemde oturmak
• Öğretmen masasını kaldırıp sıralara oturmak
• Su içme, tuvalet izinleri gibi temel ihtiyaçların izin olmadan karşılanmasına vurgu yapmak.
• kendime hatırlatıcılar yazmak -ses kontrolü vb
• Günün değerlendirmesini yaparak eşdeğerliik ile ilgili notlar almak.
• Çalışma arkadaşlarımla eşdeğerlik üzerine paylaşımlar yapmak, onlardan geribildirim istemek
• Okulda herhangi bir yere gitmek istediğinde izin alması yerine, mekanların görsellerini çekip, sınıfta herkesin gittiği yeri mandallaması, dönünce kaldırması.
• Çocuklara yaptığım eylemlere karşı kendime : “Bu yaptığını bir yetişkine yapar mıydın?” sorusunu sormak
• Sınıf güncesi tutmak, gün sonunda birbirimizle paylaşmak.
• Kendilerini ifade için daha çok alan yaratmak.
• Gündem panoları oluşturmak
• Güvenliği sağlamak
• Empati kurmak
• Gücü birlikte  kullanma stratejilerini düşünmek
• Koruyucu gücü kullandığında şeffaflaştırmak

Stratejilerin bolluğuna şükran diyerek…