Bu ay Güncel Yazılar’da Öğretmen Köyü’nden dostlarımızda yapmış olduğumuz İhtiyaç Kumbarası buluşmalarına yer veriyoruz.
Kendi aramızda kolaylaştırıcılığını paylaştığımız 3 buluşmalık bu seri ile öğrenme ortamlarında yeşertmeye çalıştığımız, önümüzdeki planlarda “bunu öğretmenlerle konuşsak iyi olur” dediğimiz 3 ihtiyaca yer verdik. Burada benim payıma düşen güven/güvenlik oldu.
Çamtepe’de çocuklarla geçirmiş olduğum 2 yılın sonunda ilişkilerde güven, ortamda güvenlik konularında canlı pek çok örnek vardı içimde.
Buluşmamıza bu ihtiyaçla ilişki kurduğum, bağlantımızı kolaylaştıracak bir metinle başlamak istediğimde elim Victor Ananias’ın Yaşam Dönüşümdür kitabına gitti.
“Sanırım sınırsız güvenlik içinde olma arzusu kendi içimizdeki özgürlüğü kaybettiğimiz,özümüzdeki yaşamsal güçten, yaradılışımızdan uzaklaştığımız zaman sarıyor her tarafımızı. Arada bir belki de şöyle bir durup en güvenli noktanın tam da içinde olduğumuz an olduğunu hatırlamamıza fırsat tanımak gerek.”
Victor’un “güvenlik üzerine…” başlıklı yazısından bir parçayı paylaştıktan sonra güven/güvenlik ihtiyacının (Bu ikisini ayırıp ayırmama konusunda aramızda uzun uzun konuştuk. İkisi de farklı anlamlara gelirken, öğrenme ortamlarında birlikte düşünmemizin bizi daha zenginleştireceğine karar verdik) içimizde nasıl yaşadığını paylaştık. Bu ihtiyaçları karşıladığımızda neler oluyor? Yoksunluğu ne hissettiriyor?
Bunu konuşurken kendiliğinden başka ihtiyaçlar sıralandı. Her biri bizi kendimize ve birbirimize bağlayan zincir gibi.
Sıradaki turda ise ekrana ihtiyaç listesini yansıtıp bir süre baktık. İçimizde aradık: Güven/güvenlik ihtiyacımı karşılarken karşılanan diğer 3 ihtiyacım ne? turumuzda
bağlantı, kabul, aidiyet, alan, iletişim, dayanışma, şefkat gibi ihtiyaçlar döküldü.
Kendi deneyimlerime bakıyorum: güven inşa edebilmek için çocuklarla ve aileleriyle kurduğum ilişkide aradığım içten bir bağlantı, şeffaflık, iletişim kurabileceğimiz bir alan.
Güvenliği sağlayabilmek için eşdeğerliliği önüme alıp düşündüğüm, Çamtepe’nin her alanında işbirliği yaptığımız zamanlar geliyor aklıma.
Sıradaki turda bu ihtiyaçlar sınıflarımızda, öğrenme ortamlarımızda nasıl yaşıyor diye sorduğumuzda duyduklarımızdan bazıları:
-“Öğretmen”dim, kolaylaştırıcı olmaya çalışıyorum. Kabulun varlığında çocukların rahatladığını görüyorum. Eşdeğerli bir şekilde var olmadıkça hiçbirimiz güvende hissedemiyoruz.
-Koruyucu güç uygulamam gereken zamanlar olabilir, öncelikle aramızda güveni inşa etmeye çalışıyorum. Bu bağlantı ve aidiyet ile var oluyor.
-Daha güçlü nasıl bağlantı kurarım sorusunu soruyorum ve bunun yollarını arıyorum. -
-Rutinler, ortam düzenleyiciler ve tutarlılık sınıfta hayatımı kolaylaştırıyor.
-Fiziksel özelliklere dikkat ediyorum, orada şeffafca ortaya çıkıyor. Birbirimizi gözettikçe güven var oluyor. Bu çok temel bir şey, olmuyorsa ilerleyemiyoruz.
Sınıflarımızda bu ihtiyacı karşılamak için izlemiş olduğumuz yolları, seçtiğimiz stratejileri paylaştığımızda birbirimizden beslenmenin keyfiyle tamamladık buluşmamızı. Bu turda ise güven/güvenliği inşa edebilmek için;
-Kendi kişisel deneyimlerimi paylaşmak, şeffaflaşmak
-Çocuk hakları üzerine çalışmalar yapmak, felsefi soruşturmalar yapma,
-Geribildirime alan açma ve rutinler
-Sormak ve saygı duymak
-Anlaşmalar yapmak
gibi adımlar duyduk. İhtiyaç Kumbarası online yollarla buluşmalar gerçekleştirdiğimiz, ihtiyaçlar üzerine derinleştiğimiz bir alan olmuşken dileriz yan yana, can cana kumbara buluşmaları yapma fırsatları yaratırız, birlikte.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder