BBOM Derneği Demokratik Yönetim Çemberi pandemi sürecinde 7-12 yaş aralığında 202 çocuk ile, onların evdeki hallerini, nasıl vakit geçirdiklerini, sahip oldukları ve yoksunluğunu duydukları şeyleri soran çevrimiçi anket yöntemi ile yaptığı araştırmanın bulguları*nı paylaştı.
Benim hazırlıklarına heyecanla tanıklık ettiğim, sonuçlarını merakla beklediğim, çocukların ihtiyaçlarını çocuklara sorması ile çok kıymetli bulduğum bir araştırmaydı. Sonuç cümlelerinden birini buraya koyup ihtiyaçların önemi üzerine birlikte düşünelim istiyorum.
“Dikkat çekici sonuç, çocukların hemen hepsi için bu süreçte bağlantı, hareket ve özerklik ihtiyaçlarının istedikleri kadar karşılanmadığıdır.”
Bu üç ihtiyaç üzerinde biraz dolaştım ve şunu sordum: Çocuklar bu ihtiyaçlarını evde geçirdikleri bu dönem dışında karşılayabiliyorlar mıydı peki? Biz yetişkinler bu ihtiyaçların karşılanabileceği alanlar, okullar, sınıflar yaratabiliyor muyduk? İhtiyaç farkındalığı ile ilgili becerileri odağımıza alabiliyor muyduk?
Sınıfta hareket deyince, daha tuvalete varamadan biten teneffüsler, matematik dersine dönüşmesin diye dilek tuttuğum beden eğitimi dersleri, özerklik deyince -önce hiçbir şey gelmedi- içimden pek de dışarı çıkamayan “ben aslında bunu yapmak istemiyorum” sesi, bağlantı deyince de öğretmenim tarafından görülmeyi bekleyen hallerim geldi. Sonrasında bugüne umut olabilecek yerin, ihtiyaç farkındalığını geliştirmek olabileceğini düşündüm; sınıf topluluğunda herkesin, birlikte.
Çocuklarla ihtiyaç farkındalığı geliştirme üzerine çalışmanın, çocukların kendi içlerindeki dünyayı anlamalarını ve ifade etmelerini çokça kolaylaştırdığını gözlemledim. Dersin ortasında birden kalkıp ‘’Ben sıkıldım!’’ diyen bir çocuğun, dersin başında ‘’Bugün dersi biraz hareketli işleyelim mi?’’ sorusunu soran çocuğa dönüşmesi birlikte büyüme gelişmenin bir örneği.
İhtiyaç farkındalığını geliştirmek için hem çocuklarla hem de Öğretmen Köyü’ndeki arkadaşlarımızla yapıp paylaştığımız İhtiyaç Kumbarası’nı hatırlatmak isterim:
https://cocuklabaris.blogspot.com/p/deneme-sayfas.html
Biz buradaki ihtiyaç sıralamamızı, üçümüz kendi deneyimlerimizden ortaklaştırarak oluşturmuştuk. Sınıflarda çalışırken gözümün önüne, ihtiyaç posteri*ni önümüze serip ‘’konuşmaya nereden başlayalım?’’ diye sorup kendi sıralamamızı belirlemek geldi. Sadece bu süreç bile epey farkındalık dolu.
Sence bunu neden daha önce konuşmalıyız?
Bu ihtiyacı ilk önce konuşmak, senin için neden bu kadar önemli?
 |
| Duygu ve İhtiyaç Kartları |
Hareket ihtiyacını seçmiş olalım.
Hareket etmek senin için ne demek?
Hareket ihtiyacı bedeninde nasıl yaşıyor?
Onu karşılamak için neler yaparsın?
Bu ihtiyacı birlikte karşılaşabileceğimiz yolları nasıl bulabiliriz?
Bulduğumuz yolların takibinin sorumluluğunu kim alır?
Bu liste böyle uzar gider. Dilerim çocuklarla çalışırken soru soruyu doğurur ve ihtiyaçların kolaylıkla ifade edildiği, karşılama yollarının çeşitli olduğu, giderek bundan herkesin sorumlu olduğu topluluklarımız olur. Okullar açıldığında çocuklarla ihtiyaçların içimizde ve sınıfta yaşayan halini konuşma heyecanı, ihtiyaçlarımızı kendimizi ve birbirimizi gözeterek karşılayabilme becerimizi arttırma umuduyla.
*Bulgulara buradan ulaşabilirsiniz: http://www.baskabirokulmumkun.net/wp-content/uploads/2020/06/%C3%87ocuklar-Evde-Nas%C4%B1ls%C4%B1n%C4%B1z_.pdf
*Posteri buradan indirebilirsiniz: http://www.baskabirokulmumkun.net/duygu-ve-ihtiyac-posterleri/
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder